I jeszcze jeden aniołek

Chodzą za mną aniołki i muszę co jakiś czas nad taką pozytywną istotką popracować. To jest wiszący aniołek którego zrobiłam dla mojej wnusi KORNELII.

Zrobiony jest z białej jak porcelana gliny.

Podbarwiony tlenkiem kobaltu.

DUŻA KOBIETA

Ta pani jest moją największą pracą. Osiągnęła wysokość 80 cm. Większa praca do pieca się nie zmieści. To moje maxium. A panią zrobiłam w prezencie mojemu męzowi na kolejne urodziny. W pierwszej wersji to był akt, ale potem postanowiłam ją ubrać i dostała małe odzienie z tlenku miedzi. Mnie się spodobało, ale kolezanka Jola się zniesmaczyła. Tak to jest , ze wszystkim nie dogodzisz. A mąz chyba nie zauwazył.

Motylki

Te prawdziwe jeszcze fruwają po łąkach a moje sobie pofrunęły w dobre ręce. Pozostała mi fotografia którą postanowiłam pokazać.

Motylki są wiszące, lekko potraktowane tlenkiem miedzi i pochlapane szkliwami.

Twarz w wazonie

Właściwie to takie 2 w jednym. Kolejny mój eksperyment. Ciągle szukam czegoś nowego i teraz wzięło mnie na wazon. Lubię robić buzie, więc nieśmiało nawiązałam i dolepiłam kawałek nosa i resztę. Wyszkliwiłam wnętrze wazonu na czarno, boki połaskotałam niesmiało tlenkiem miedzi i koniec. TAKI EFEKT jak widać.

Mężczyzna- też człowiek :)

Jestem feministką ale PANA zrobiłam. A co tam. I właściwie jest prawie fajny, ale taki trochę delikatny.

To jest moja ostatnia praca o takich większych gabarytach.